شکرستان

مسافرِ عالمِ خیال

شکرستان

مسافرِ عالمِ خیال

هویّت مجسّمهﻫﺎی سنگی

| جمعه, ۱۵ آذر ۱۳۹۲، ۰۴:۵۲ ق.ظ | ۲ نظر

هویت مجسمهﻫﺎیی که از دل سنگ تراشیده ﻣﻰشود، از هستی سنگ است یا نیستی آن؟

 

 

اگر هویت موجودی از نیستی مایه ﻣﻰگرفت، سزاوار است منی کند؟ 

یا باید 

همهﻯ همش اویی باشد؟

 

اگر منی کردن نیستی بود و اویی کردن هستی، 

باز باید به هر قیمتی من را اثبات کرد؟

 

تو در پی کدامی؟

هستی یا نیستی؟

 

وقتی خواستم بگویم من، حواسم باشد منظورم چیست؛

وقتی راه ﻣﻰروم ببینم؛ پایم را بر زمین ﻣﻰگذارم، یا ترکهﻫﺎیی که دهانهﻯ گودالی عمیق را پوشاندهﺍند.

آمین

 

 

 

 

 

 

نظرات  (۲)

ﻣﻰتوان به جای منی از انانیت و به جای اویی از هویت استفاده کرد، که در این صورت هویت من، یعنی اویی من؛ یعنی هستی من.
پاسخ:
:)
  • فرزین خاکی
  • تعبیر جالبی بود، تشکر.
    واقعا عجیبه این زبان عربی..
    پاسخ:
    :)

    ارسال نظر

    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
    تجدید کد امنیتی