« هل تری لی من توﺑﺔ؟ »
|
شنبه, ۱۶ آذر ۱۳۹۲، ۰۹:۵۸ ب.ظ |
۳ نظر
پیوندهای روزانه
سلام
تشکر بابت طرح های خوبتون
میشه لطفا در مورد لفظ "حضرت" و "علیه السلام" که تو کاراتون استفاده میکنید توضیح بدید ؟
پاسخ:
سلام
سلام
خواهش ﻣﻰکنم؛ لطف دارید.
این دو لفظ را ما در مورد انسانﻫﺎی مقدس استفاده ﻣﻰکنیم؛ اما گذشته از آنﻫﺎ موجوداتی در عالم هستند، مقدس؛ مثل حضرت عقل علیه السلام؛ که خود انسانﻫﺎی کامل، از ایشان با تقدس یاد کردهﺍند؛ پس هدف من، یکی احترام است؛ و یکی توجه به تجلی مفاهیم غیر مادی والا در کالبد انسانی.
واضح شد؟ منظورتان را فهمیدم؟
سلام
متشکرم بابت توضیحات مفیدتان؛
مواردی را که فرموده بودید درست است ؛ اما به کار بردن لفظ حضرت و علیه السلام جزء الفاظ متداولی نیستند که در کنار هر اسمی حتی برای احترام و یا غیره به کار روند.
همه ما تصوری که از این الفاظ داریم مربوط به پیامبران ،امام معصوم، خانواده یا جانشین آن معصومان میشود.در مورد علیه السلام که به عنوان کلمه ای خاص تر از آن استفاده میکنیم.(اگر در جایی دیگر هم استفاده میشوند لطفا به بنده تذکر دهید)
بار معنایی که این الفاظ با خود یدک میکشند برای همه ما ملموس است و به کاربردن آنها در ساحتی دیگر چندان خوشایند نیست...
در عین حال به کار بردن آنها در کنار کلماتی چون "حرکت" آنچنان بار معنوی به همراه ندارد (البته به نظر بنده).
اما به لحاظ متفاوت کردن نام گذاریِِ موضوعی که به آن پرداخته اید توجه مخاطب را جلب میکند ، مثلا سوال برانگیز است که این حضرت واقعیت(ع) یعنی چه ؟
در مورد "توجه به تجلی مفاهیم غیر مادی والا در کالبد انسانی" بیشتر مربوط به تصاویری می شوند که شما خلق میکنید و در نام گذاری و بقیه موارد که با کلمات بیان می شوند چندان موضوعیتی ندارد.
در کل اینها نظرات بنده بود و به شما حق میدهم که به عنوان یک هنرمند هر بیانی که مناسب میدانید برای کارهایتان استفاده کنید. امیدوارم که روز به روز شاهد کارهای خوب شما باشیم.
پاسخ:
سلام .ممنون. لطف دارید.
خداوند در قرآن از راه سخن گفته. فرموده: ((اهدنا الصراط المستقیم)). اگر ((الصراط المستقیم)) هست؛ حتما حرکتی هم هست. حتما افرادی در حال حرکت در این راهند؛ حرکت در این شاﻩراه است که ما را به مقصد ﻣﻰرساند. این راه کسانی است که خداوند به آنان نعمت داده. راه با حرکت پیوند دارد.
با حرکت است که انسان شکل ﻣﻰگیرد؛ از چهارپایان پیشی ﻣﻰگیرد؛ و یه سوی کامل شدن ﻣﻰرود؛ حرکتی از ماده به فراتر از آن.
به نظرم ستایش از حرکت، ستایش از حضرت انسان کامل (ع) است؛ و به همین خاطر، حرکت را شایستهﻯ آن گونه نامیدن ﻣﻰدانم.
واقعیت را ادراک انسان از هستی ﻣﻰدانم. این ادراک حتی اگر آلوده به عدم و نیستی باشد، از هستی ﺑﻰبهره نیست. اگر انسان صادق باشد؛ و بر اساس واقعیت و ادراکﻫﺎیش از هستی حرکت کند، خداوند او را راﻩنمایی ﻣﻰکند. و آلودگیﻫﺎی ادراکﻫﺎیش را به او نشان ﻣﻰدهد. ((الذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا)). به همین دلیل واقعیت را ﻣﻰستایم، که حرکتﺁفرین است؛ و انسان را به جهاد وا ﻣﻰدارد. اگر کسی چشم بر واقعیتﻫﺎیش ببندد؛ صادقانه بر اساسشان حرکت و جهاد نکند، کفر ورزیده؛ خواهد سوخت.
اینﻫﺎ نظرات منِ کوتاﻩقامت است؛ و صد البته وحی منزل نیست.
سلام مجدد و تشکر
واقعا ممنون که وقت میگذارید و در مورد این مسایل توضیح میدید.
چون مدتی بود که این الفاظ در کارهای شما برای بنده سوال برانگیز بود.
اما راستش هنوز قانع نشدم :)
استنباط شما از یه لحاظ هایی منطقی است ولی از یک دید دیگر نه.
با این تفاسیر باید این الفاظ را به عنوان پسوند یا پیشوند به خیلی از کلمات و موضوعات اضافه کرد. چون خیلی از موضوعات در عالم هستند که در دایره استدلال های شما قرار میگیرند و واجدِ این شرایط اند، و اصلا بنده دلیل و ضرورتی برای اینگونه احترام گذاشتن نمیبینم ، و شاید احترام را در ساحتی شایسته تر می پسندم.
(یک نمونه از کارهایتان خیلی برای من دوست داشتنی بود، نمایی آجری که افراد در حال چیدن و رنگ کردن بودند و بعضی آجر ها طلایی بود و توضیحی که در مورد اخلاص در حلقه هنر دادید واقعا تامل برانگیز بود و همین طور عالی.
اما در هر صورت نظرات شما هم به نظرم ارزشمند بود.
بنده هم از خودم چیزی ندارم.
به آنچه که گفتید فکر میکنم...
پاسخ:
سلام.
خواهش ﻣﻰکنم.
بله. به نظرم در گفتارهای عادی ضرورتی به این گونه احتراﻡگذاشتنﻫﺎ نیست. اما در یک گفتار هنری و برای بیان نکتهﺍی خاص یا توجه دادن به آن، شاید بد نباشد. من به ناﻡگذاری آثار هم به عنوان یک اثر هنری نگاه ﻣﻰکنم؛ و سعی ﻣﻰکنم نامی را از حروف یا کلمات خلق کنم. ممکن است این مخلوق، زیبا و شایسته شود؛ و ممکن است ناقصﺍلخلقه به دنیا بیاید.
ممنون. لطف دارید.