دو دایره‌ی قرمز

مدتی بود که می‌خواستم داستان چند مرد را بیان کنم؛ اما فرصت نمی‌شد. 

اوّل از این مرد شروع می‌کنم.

نبرد با قیچی

در ابتدا هستی طوماری ساده و در هم پیچیده بود، تا این که قلم و قیچی دست به کار شدند. صورت‌های بدیعی پدید آمدند. پس نبرد ادامه یافت. در این گیر و دار، صورت‌های نویی خلق می‌شوند.

بلای رُبا

نعل اسب به آهن‌ربای یو‌شکل نزدیک می‌شد؛ نزدیک و نزدیک‌تر. 

آهن‌ربای یو شکل گفت، دور شو! نزدیک نیا! نمی‌خواهم ببینمت! اما نعل اسب هم‌چنان پیش می‌آمد. نعل اسب به آهن‌ربای یو‌شکل که رسید٬ آرام گرفت؛ و از حرکت بازایستاد. آهن‌ربا از نعل اسب پرسید: دوستم داری؟

نعل اسب پاسخ داد: معلوم نیست؟! آهن‌ربا گفت: پس خودت را آماده کن!

نعل اسب: برای چه؟!

دستی نعل اسب را جدا کرد؛ و برد. در حالی که نعل اسب ناباورانه آهن‌ربا را نگاه می‌کرد، صدای برخورد اجسامی سخت با سطح آهنی کوچک و یو‌شکلی به گوش می‌رسید.

باغ سیب سبز

باتری شهر

راه‌نما

در سرزمین من همه چیز سبزرنگ بود. غیر از سبز، تنها رنگی که می‌شناختیم سیاه بود؛ آن هم به خاطر حضور سیاه مینوتار؛ هیولایی که سر گاو و بدن انسان را داشت؛ و هیچ لکه‌ی سبزی در او دیده نمی‌شد. ما نسبت به مینوتار احساس غریبی داشتیم. حس ناشناخته‌ای که هیچ کس دوست نداشت با آن رو‌به‌رو شود؛ و ما را به هر جا دورتر از او می‌راند. 

حرم اندر حرم

حرامیان می‌خواهند حرم را نابود کنند؛ اما تن‌ها آن را تکثیر می‌کنند.

«بس که بود نیر و رخشان تنت، نور دهد از پس پیراهنت»

چه رازی در پس آن سه پیراهن نهفته بود؟

هر لحظه آماده‌ی مرگ باش.

کلاس درس